- banir
- I.Banir, C'est faire criées par mandement du Seigneur, ou de ses officiers.II.Banir, ou Bannir, Exilio afficere, In exilium agere, Relegare, Ciuitatem alicui adimere, Redigere ad (vel in) peregrinitatem, Proscribere.Banir à son de trompe, Praeconio promulgare et proscribere.Banir quelqu'un, et le priver de la presence du Senat, Eripere alicui conspectum Senatus.Il avoit mieux aimé se banir, que demeurer en son païs, Exilium patria sede mutauerat.Se banir soy-mesme, et de son bon gré, Exilium suscipere, In exilium abire, In voluntarium exilium concedere.Banir et chasser hors des fins et limites, Exterminare.Estre bani, Exulare, Ire in exilium, Nomen exulis subire, Ciuitatem amittere.Estre bani de la Cour, Excuriari, Curia excludi.Bani, et ses biens declarez confisquez, Proscriptus, bonaque eius adnotata.Estre bani à tousjours, AEtatem exulare, Perpetuo exilio mulctatum esse.Bani de la prevosté, Reus abstinere finibus praefecturae iussus.Bani de la ville et fauxbourgs, Iussus excedere pomoeriis et suburbanis.Bani d'Asie, Desertor Asiae.Un bani, Apolis, Extorris, Exul, Proscriptus.Venir à avoir le nom de bani, Nomen exulis subire.
Thresor de la langue françoyse. Jean Nicot.